پرگولا (Pergola) به عنوان سایبان برای ایجاد حریم شخصی، فضایی برای خوردن غذا در محیط باز، سرگرمی و گفت‌و‌شنودهای دوستانه مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر هم دوست دارید در فضای باز مهمانی برگزار کنید، می‌توانید در حیاط خانه و در زیر آلاچیق چوبیِ زیبا، لحظات خود را با دیگران جاودانه کنید. با افزایش جریان داخلی و پیوند آن با فضای باز بیرون، وجود اصطلاحی به «پرگولا» بیش از پیش احساس می‌شود؛ با ویکی ساختمون همراه باشید.
پرگولا چیست؟
پرگولا در مجموعه طرح‌های سقف باز و ساختارهای تیر و ستونی طبقه‌بندی می‌شود. وجود اغلب چهار ستون برای نگهداری سقف ساخته شده از اجزای دوطرفه (متقاطع)، لزوم اجرای این نوع آلاچیق است. به طور کلی، این مفهوم به معنای ستون‌هایی است که از یک سقف شبکه بندی شده پشتیبانی می‌کند. این سقف شبکه‌ای ممکن است باز یا پوشانده باشد؛ اما اغلب باز تعریف می‌شود.
این ساختار به عنوان سرپناه برای کاربری همانند فضای نشیمن و غذا خوری بسیار محبوب هستند. طراحی سقف باز باعث می‌شود آشپزی در فضای باز، آسان و بی‌خطر باشد و منظره‌ای پویا از طریق پیوند فضای خصوصی با محیط اطراف ایجاد شود. پرگولا سایه و فضای مشخصی را برای آرامش و فراهم کردن اجتماعات با دوستان و خانواده ایجاد می‌کند.
جنس و متریال پرگولا
گاه به صورت سفارشی و گاه به صورت آماده در دسترس هستند. اجزای پرگولا اغلب از سه متریال چوب، فلز و وینیل ساخته می‌شوند که جزئیات هر کدام به شرح زیر هستند:
چوب: متریالی کلاسیک برای ساخت پرگولا است. چوب نماینده سبک زندگی مدیترانه‌ای است که در محیط باز، طبیعت واقعی را تداعی می‌کند. الوارهای چوبی می‌توانند سرمایه‌گذاری عالی از نظر دوام و زیبایی باشند. متداول‌ترین انواع چوب شامل ماهون، سرو، چوب قرمز و ساج است. این چوب‌ها حاوی روغن طبیعی هستند که باعث مقاومت بیشتر در برابر پوسیدگی، پیچ و تاب، رطوبت و حمله موریانه‌ها، قارچ‌ها و حشرات هستند. در هر صورت می‌توان در محیط‌ها با بارندگی شدید از مواد ضد رطوبت برای سطح نهایی چوب استفاده کرد.
فلز: قطعات سوراخ‌دار فلزی، مدرن‌‌ترین متریال این ساختار است. فلز اغلب تمایل به ایجاد ظاهری مینیمال (گرایش به سادگی) دارد و عموماً در محیط‌های مدرن و نه صرفاً سنتی مناسب هستند. اغلب کم هزینه‌ترین هستند و غالباً مناسب برای پوشیده شدن و تزیئن با گیاه تاک (انگور) نیستند. با این وجود، افراد ممکن است ترجیح دهند به جای زیبایی و لوکس بودن، به دنبال مقاومت و استحکام بروند و در چنین حالتی فلز گزینه مناسبی است. بازدارندگی اصلی برای استفاده از فلز، زنگ‌زدگی آن است. از این رو کاربرد مواد ضد زنگ و رنگ اغلب توصیه می‌شود. لوله‌های فلزی معمولاً با جوش‌کاری یا پیچ‌ومهره به یکدیگر متصل می‌شوند.
وینیل: متریالی ساخته شده از پلاستیک و غالباً از PVC است و مناسب کسانی است که ظاهری رنگی را دوست دارند. وینیل یکی از با دوام‌ترین مواد ساخت پرگولا است، ولی برعکس چوب زیبایی و لوکس بودن را تداعی نمی‌کند. استفاده از نوعی ضخیم از وینیل، ماده‌ای مقاوم را فراهم می‌کند و از مشکلاتی که فلز و چوب به دلیل شرایط هوایی در فضای باز متحمل می‌شوند، جلوگیری می‌کند. همچنین این مزیت را دارد که به هیچ وجه نیاز به تعمیر و نگهداری زیادی ندارد.
انواع پرگولا
انواع این نوع سایبان را می‌توان به موارد زیر تقسیم کرد:
سقف باز (Open Top Pergola)
این نوع پرگولا دارای سقفی مسطح و باز است که به جریان هوا، کاهش حریم خصوصی و ارتباط بیشتر با محیط اطراف کمک می‌کند. همچنین، ظاهری مدرن و مینیمال دارد.
شیروانی (Pitched Pergola)
این سقف دارای شکلی زاویه‌دار و شیروانی است و برای هدایت آب باران و انواع مختلفی از طراحی‌های جذاب و گیرا عالی و دارای سبک سنتی و کلاسیک است.
بادبانی (Sail Pergola)
همانطور که از نامش پیدا است، شکلی بادبانی دارد. به عنوان سازه اصلی بام، بادبان به حالت معلق و با قابلیت جمع‌شدگی بر روی بام قرار می‌گیرد. همچنین، ظاهری مدرن و منحصربه فرد دارد.
خورشیدی (Solar Pergola)
ممکن است بخواهید از شکل سقف برای تجمع نور خورشید استفاده کنید، برای همین منظور نوع خورشیدی پرگولا انتخابی ایده‌آل است. همچنین می‌تواند دارای ظاهری ترکیبی از سبک‌های مدرن و سنتی باشد.
نحوه ساخت پرگولا
یادگیری نحوه ساخت پرگولا بسیار آسان است، زیرا ساختار آن دارای جزئیاتی ساده است که در راستای آن نگهداری کم را در آینده نتیجه می‌دهد. نخست در حیاط خود یک منطقه مسطح و برای ساخت این نوع آلاچیق را انتخاب کنید. اگر منطقه مسطح ندارید، با حذف سطح خاک و کندن زمین برای رسیدن به لایه مسطح، منطقه مورد نظر آماده کنید.
همچنین محل قرار گرفتن پرگولا در نزدیکی درختان سایه‌دار، به ویژه برای محافظت در برابر آفتاب را در نظر بگیرید. یک اشتباه رایج این است که فکر کنیم پرگولا ساختاری برای ایجاد سایه است. واقعیت این است که شبکه سربار تیرها سایه بسیار کمی را فراهم می‌کنند.
هنگامی که موقعیت مکانی سایبان را مهیا کردید، حال با توجه به نقشه نواحی قرارگیری ستون‌ها در داخل زمین را علامت‌گذاری کنید. برای حفر سوراخ‌های ستون‌ها، می‌توانید از یک دستگاه حفاری یا کلنگ و بیل بهره ببرید. عمق گودبرداری باید به اندازه ¼ ارتفاع ستون باشد. همچنین ابعاد حفره باید به دو برابر بزرگ‌تر از ابعاد ستون باشد.
بتن یا مخلوط سیمانی را آماده و در داخل حفره ریخته تا ستون در جای خود سفت شود. همچنین برای تراز شدن ستون لازم است از پشت‌بند استفاده کنید. سپس بگذارید بتن برای 48 ساعت در این حالت قرار گیرد. مرطوب کردن سطح بتن نیز ضروری است.
تیرهای اصلی چهار طرف به ستون وصل کنید. برای این کار می‌توانید از میخ یا پلیت‌های مخصوص استفاده کنید. همچنین می‌توانید در انتهای هر کدام از اعضای عمودی و افقی یک زاویه 45 درجه را برش دهید و از طریق پلیت و میخ به یکدیگر متصل کنید.
برای اتصال تیرهای فرعی در هر دو طرف به شکل متقاطع، ضروری است با احتساب تعداد تیرها، شکاف‌های لازم را به اندازه ابعاد عرضی تیرها ایجاد کنید. این شکاف‌ها می‌توانند به اندازه یک سوم ارتفاع تیرها ایجاد شوند.
تفاوت آلاچیق با پرگولا
پرگولا در کل نوعی آلاچیق یا سایبان است، ولی با آلاچیق سنتی که اغلب همه افراد با آن آشنا هستند تفاوت‌هایی دارد. به طور کلی، آلاچیق دارای سقف و فضایی محصور و بسته و اغلب شکلی دایره‌ای دارد. کف آلاچیق معمولاً نسبت به زمین ارتفاع دارد و حریم خصوصی آن غالباً نسبت به پرگولا بیشتر است.
کلام آخر
پرگولا روشی خارق‌العاده برای ایجاد فضایی منحصربه فرد و زیبا است. اینکه بتوان در لحظاتی از روز در داخل این سایبان قرار گرفت و از زمان لذت نهایی را برد، به تنهایی افراد را مجاب به ساخت این ساختار می‌کند. از یک طراحی زیبا با سقفی مشبک و باز که گیاهان تاک دورتادور آن را در برگرفته‌اند استفاده کنید تا نور آفتاب و گردش هوا را با روح خود احساس کنید.
